Spojrzeć na historię Ełku,
z widoku obecnego dnia,
gdzie królują moce wdzięków,
przebija się sześćsetny blask.
Od komtura, co na wyspie
zamek zbudował warowny,
i dalej pod pruskim szyldem,
co po wojnie był skreślonym.
I tak mazurskie miasto Ełk,
nabrało rumieńców swojskich,
co dało rozwoju skrzydeł,
w granicach obecnej Polski.
Dziś miasto dzierży koronę,
jako mazurska stolica,
obleczona w cud przyrodę,
pięknem i gracją rozkwita.
31 01 2025 r.
Gdy
wyjadę z Ełku, gdzieś tam,
to
zabiorę ze sobą coś,
co
zawsze w swym sercu trzymam,
choć
będzie to dla mnie cios.
Zapewne
będą wspomnienia,
z
moich pór dnia na Mazurach,
o
rozmowach, wydarzeniach,
gdzie
królową jest Natura.
Będę
pisał, będę kąpać
świat
w oceanie poezji,
będę
też na Ełk spoglądać,
aby
swój smutek pokrzepić.
16 01 2025 r.
Nowy
Rok już - a marzenia,
czy ja
za nimi nadążę?
Tak
szybko dziś świat się zmienia,
obawiam
się, że zabłądzę.
Gdzie
szukać mam dobrej drogi,
komu zaufać
mogę dziś,
do
kogo mogę zadzwonić,
do
jakich mam zapukać drzwi?
Dopiero
początek roku,
a już
tyle zapytań mam,
czy
stanąć skrytym gdzieś z boku,
czy śmiało
po kolei brać?
02 01 2025 r.
Zgasł
czar ełckich parowozów,
po
stanowiskach hula wiatr,
chwasty
pną się na podtorzu,
zatrzymał
się parowy kadr.
Obrotnica
stanęła też,
jak
na drożdżach rośnie cisza,
zabroniony
jest tutaj wstęp,
choć
historia jest obfita.
Parowozy
nie powrócą,
nie
powrócą mechanicy,
obraz
malowany głuszą,
gdzieś
przy Sportowej ulicy.
17
11 2021 r.
