Kropla. - wiersz

Pragnę kropli nie z ziemi,

pragnę kropli tej z Nieba,

co pustkę w potok zmieni,

abym mógł pieśni śpiewać.

Pragnę pokoju, lecz tego

bez granic, bez wrogości,

pokoju jutra, oświetlonego

nadzieją, w nurcie miłości.

Pragnę zgodności z bratem,

gdzie dialog sprawiedliwym

jest efektem, jego nie stracę,

odcinając złośliwe dopływy.

Pragnę pomocy, gdy upadam,

gdy gubię się gdzieś w mroku,

pragnę myśli swoje poukładać,

aby zmniejszyć mój niepokój.

17 04 2017