Świat i ja - wiersz

Goniony aleją słabości dnia,

w okowach spojrzenia świata,

gdzie też i o jutro istny strach,

gdzie bliskości oddziela krata,

i ja w tymże opisie gram rolę,

inny scenariusz może zaboleć.

Wiatr nie słucha siły rozkazu,

ja jestem zależny od pogłosu,

gdzie często w strefie hałasu,

tworzą się sceny mojego losu,

Natura czyni swoje, ja oglądam

te cuda, i coraz więcej żądam.

04 04 2017